زمانی که در صندلی های عقب « پژو ۴۰۵ SLX » می نشینید حتی اگر قدتان هم بلند باشد باز هم احساس نسبتا راحتی را خواهید داشت و این باز بودن فضا هم به لطف خوب بودن مهندسی « پژو »در دهه هشتاد می باشد .
طراحی « پژو » به گونه ای می باشد سقف این خودرو حالت مستطیل شکل دارد علاوه بر سقف مستطیل شکل «پژو» صندلی های این خودرو هم گودتر شده اند و به خوبی سرنشین را در بر می گیرد .
در خصوص داشبورد این خودرو باید بگوییم که کیفیت مواد استفاده گردیده هیچ فرقی با « پژو ۴۰۵ » ندارد اما ترکیبی که از دو رنگ کرم و مشکی در« پژو SLX » خلق شده است سبب گردیده است تا فضا از آن حالت خسته کننده خارج گردد .
البته اگر قصد قیاس بین نسخه های قدیمی و اصطلاحا فرانسوی ۴۰۵ با SLX های فعلی ایران خودرو را داشته باشید، با تفاوت عظیمی ماحصل اختلاف بین یک خودرو با کیفیت اروپایی و یک خودرو چینی ایرانی مواجه خواهید شد که پس از قریب به ۲۵ سال تولید ۴۰۵ در ایران جز تاسف و افسوس نتیجه ای در پی ندارد
اصلی ترین تفاوت آن نسبت به نسخه عادی ۴۰۵ دکمه فلاشر ۴ گوش و درشت آن در وسط داشبورد است که از جنس پلاستیک بازیافتی فوق العاده بی کیفیت ساخته شده است.
فرمان خودرو هم اگر ارتفاع آن را کمی پایین تر آورید، در دور برگردان ها دست ها به زانو ها برخورد خواهند کرد و اگر ارتفاع را بالا ببرید، حسی مشابه خودرو های نیمه سنگین باری به شما دست می دهد و حتی دید آمپرها را هم مختل خواهد کرد.
این ضعف، البته ماحصل افزودن ایربگ به فرمان است که باعث بزرگ شدن بخش مرکزی آن و از بین رفتن ارگونومی نسبت به نسخه های قدیمی و فرانسوی ۴۰۵ شده است و در تمامی خانواده پژو ۴۰۵، پارس و سمند به شکل فراگیر دیده می شود.
تجربه رانندگی و مشخصات فنی پژو ۴۰۵ SLX
پژو ۴۰۵ SLX این روزها تنها با پیشرانه ۱٫۵ لیتری TU5 (مشترک با ۲۰۶ تیپ پنج، سمند و پارس LX) با قدرت حدودی ۱۰۶۶ اسب بخار روانه بازار می شود، اما در روزهای نخست تولید (۱۳۸۹) چند سری از این مدل با موتور قدیمی تر خانواده ۴۰۵ (XU7) تحویل خریداران می شدند که خودرو مورد آزمایش نیز یکی از آن هاست.
در خصوص تجربه رانندگی مدل های ۱٫۶ لیتری TU5 باید گفت که این مدل ها در واقع از موتور پژو ۲۰۶ بهره می برند که برای بدنه سنگین وزن ۴۰۵ اندکی ضعیف به نظر می رسد. تفاوت دو مدل وقتی مشخص می شود که در یک جاده کوهستانی با مسیر های پرشیب شاهد عملکرد بهتر مدل ۱٫۸ لیتری به لطف گشتاور بیشتر تولید پیشرانه و ضرایب مناسب تر گیرباکس باشید.
در واقع در راستای کاستن از مصرف سوخت، ضرایب گیرباکس مدل ۱٫۶ لیتری ۴۰۵ SLX به خصوص در دنده های ۵ و ۴ بیش از حد سبک در نظر گرفته شده اند که در شهر های مرتفع (به دلیل کاهش غلظلت هوا و کاهش قدرت موتور) و مسیر های کوهستانی مشکل ساز می شود.
بنابراین اگر قصد خرید یکی از این دو مدل را دارید می توان اینطور نتیجه گیری کرد که مدل TU5 یا ۱٫۶ لیتری SLX به سبب تکنولوژی جدید تر پیشرانه در رانندگی درون شهری، مصرف سوخت کمتری را ارائه می دهد و برای رانندگی در مسیرهای کفی و اتوبانی نیز نسبتا قابل قبول ظاهر می شود.
اما اگر زیاد به مسافرت خانوادگی می روید و در مسیرهای کوهستانی تردد دارید، مدل ۱٫۸ لیتری عملکرد مناسب تری را ارائه می دهد، هرچند متاسفانه مشکل سوختن واشر سرسیلندر و عواقب ناشی از آن در مدل های XU7 (1.8 لیتری) بیشتر از نمونه کوچکتر دیده می شود.
حالا به سراغ خودرو کارکرده مورد آزمایش می رویم. پس از استارت زدن، صدای پیشرانه ۴ سیلندر ۱٫۸ لیتری آن به گوش می رسد که می تواند پس از صدای پیکان و پراید، خاطره انگیز ترین صدای پیشرانه برای اکثر ایرانیان باشد.
کلاچ آن هماهنگی خوبی با دریچه گاز دارد و شتاب گیری بدون تاخیر آغاز می شود. قبل از این که به هماهنگ کردن قدرت ۹۷ اسب بخار و ۱۵۳ نیوتون متر گشتاور موتور با کلاچ عادت کنید ممکن است چند باری در شروع حرکت خاموش کنید.
البته برای به کارگیری بهتر آن، می توانید پارک دنده عقب در پارکینگ و تنها با رها سازی نصفه کلاچ را امتحان کنید که حتی بدون گاز دادن از شیب نیز به راحتی بالا می رود!
بعد از عادت کردن به این وضعیت دیگر مشکلی برای شتابگیری نخواهید داشت. در شروع حرکت پژو به دلیل پوشیدن کفش های جدید و پهن تر به مقدرا بسیار کمی هرزگردی دارد و به سرعت تعویض دنده را طلب می کند.
منبع : پژو 405
- ۹۵/۱۰/۰۴