نسل پیشین سراتو کوپ سواری خشکی داشت و رانندگی با آن خیلی لذت بخش نبود برای همین در این نسخه جدید می خواهیم ببینیم این مورد تا چه اندازه برطرف شده است .
داخل اتاق سراتو کوپ توانسته است فضا را برای ۴ نفر فراهم کند از این جهت می باشد که این خودرو در مقایسه با خودروهای دیگری که کوپ هستند مفید تر باشد ولی این نکته را هم باید گفت که ردیف پشت خودرو خیلی برای کسانی که بلند قد می باشند خوب نیست .
موادی که در داخل کابین این خودرو به کار برده شده است مثل همه خودروهای ارزان قیمت که در بازار جهانی وجود دارند و برای کشور کره هم می باشند با هوشمندی تمام برگزیده شده اند
مواد داخل کابین ساده و در عین حال با کیفیت به نظر می رسد، اما در فضای داخل کابین هم مانند طراحی خارجی از حس و حال اسپرت خبری نیست و شباهت بسیار زیاد به مدل سدان قطعا نمی تواند نقطه قوتی در این زمینه باشد.
با این وجود موتور ۲٫۰ لیتری سراتو کوپ مشخصات قابل قبولی را در این سگمنت قیمتی از خود نشان می دهد و حتی می توان گفت که سراتو با این پیشرانه نه چندان مدرن، در مقایسه با رقبایی نظیر مزدا ۳، هیوندای النترا، میتسوبیشی لنسر و رنو فلوئنس،یکی از سریعترین هاست.
براساس شتاب گیری های میدانی در وضعیت نه چندان استاندارد تهران (از نظر ارتفاع از سطح دریا و کیفیت سوخت) صفر تا صد سراتو کوپ حدود ۹٫۰ الی ۹٫۵ ثانیه به طول می انجامد و این خودرو اندکی از مزدا ۳ (به عنوان نزدیک ترین رقیب با موتور غیر توربو) سریعتر است.
هماهنگی بین موتور و گیربکس و واکنش های گیربکس در سبک و سنگین کردن به موقع دنده ها نسبت به نسل قبل به کلی متحول شده و بسیار بهتر به نظر می رسد.
بنابراین باید مشخصات فنی سراتو کوپ را از نظر پیشرانه و گیربکس مناسب دانست اما آنچه در زمان رانندگی جلب توجه می کند، بی حسی فرمان است که البته به لطف تنظیمات سه گانه (نرم- معمولی و اسپرت) تا حدی تغییر می کند، اما در وضعیت اسپرت جز سفتی و سنگینی بیش از حد فرمان، چیز دیگری عاید راننده نخواهد شد.
به عبارت دیگر سراتو کوپ به عنوان یک خودرو نسبتا اسپرت برای قشر جوان، اطلاعات چندان دقیقی را از وضعیت مسیر به راننده منتقل نمی کند و لذت رانندگی بالایی ندارد.
سیستم تعلیق این مدل قطعا نسبت به نسل قبلی بهبود یافته و ضربات را به شکل بهتری دفع و جذب می کند، بنابراین می توان گفت که کیفیت سواری در مجموع بهتر شده است اما مشکلی که اکثر مالکین با آن مواجه اند، ناپایداری محور عقب در سرعت های بالاست.
ظاهرا سادگی سیستم تعلیق در کنار تنظیم اسپرت آن مانع از جذب دقیق موج های جاده در سرعت های بالا می شود و احساسی از عدم تعادل و ناپایداری به راننده منتقل می شود. این مشکل فراگیر بین مدل های سدان و کوپه مشترک است و البته با تغییر سایز رینگ و تایر و استفاده از رینگ های کوچکتر تا حدی کمرنگ می شود.
به هرحال در یک جمله می توان گفت که سراتو علیرغم شتاب و کشش خوب و پیشرفت قابل توجه در زمینه سواری و هماهنگی موتور و گیربکس نسبت به نسل قبل، بیشتر از آنکه واقعا یک خودرو اسپرت و جوان پسند باشد، یک سدان اقتصادی دو درب است که می تواند نیازهای حداقلی مشتریان خود را برآورده سازد.
منبع : سراتو کیا
- ۹۵/۰۸/۱۲